به خدا می فهمم چی می کشی کل هفته رو،می فهمم خسته ای،می فهمم ذهنت مشغوله،میفهمم فکرت هزارجا هست.....می دونم چی تو سرت راه میره...

ای کاش بهت وابسته نبودم تا راحت بودی،تا اینقدر اذیت نمیشدی،تا با خیال راحت زندگی می کردی....

خسته ام،از خودم،از این وابستگی و البته دلبستگی!

باور کن دلم نمی خواد اذیتت کنم،باور کن بهونه نمی گیرم،باور کن نمی تونم ناراحتیت رو ببینم........

اما؛

چه کار کنم که دست خودم نیست،3-4 روزه من فقط یک وعده غذا می خورم،همه ش سرگیجه و سردرد،حتی زوری نفس می کشم...

وقتی میشینم فکر می کنم که چرا؟هیچ جوابی واسه خودم ندارم....

دوری از یک طرف،،نداشتن تو از طرف دیگه بدجوری داره بهم فشار میاره...

چند روزیه زده به سرم یه سر و سامونی بدیم به زندگیمون،بدون هیچ کس!مگه مشکلاتی که الان داریم کم هستن؟!مگه دلهره و استرسی که داریم کمه؟لااقل اون موقع هر دوتامون کنار هم هستیم و با هم مشکلاتمون رو حل می کنیم نه اینکه مثل حالا دوری از هم بشه مشکل اصلیمون!

امیدوارم زودتر بیای تا بشینیم با هم مفصل صحبت کنیم.و امیدوارم بتونیم نتجیه لازم رو بگیریم و هر چه زودتر دست به کار بشیم...

وقتی می گی برمی گردم خونه و هیچ انگیزه ای ندارم که بیدار بمونم و خواب تنها چاره منه دلم آتیش می گیره.....

وقتی سستی و کسلی حتی تو صحبت هات موج می زنه از خودم خجالت می کشم.......

زودتر بیااااااااااا...........